Op 24 juni heeft BCW samen met ‘afstandsmoeder’ Trudy Scheele-Gertsen de Nederlandse Staat gedagvaard. Duizenden ongehuwde zwangere vrouwen moesten in de jaren ’50, ’60 en ’70 hun kind bij de geboorte gedwongen afstaan. Trudy was een van deze vrouwen. Bureau Clara Wichmann ondersteunt Trudy’s zaak en samen stellen we de Staat aansprakelijk. Om deze zaak te financieren is Bureau Clara Wichmann een crowdfunding gestart.

Achtergrond
Trudy was één van de vrouwen die in de jaren ‘60 haar zoon tegen haar wil moest afstaan ter adoptie. Ze kwam op 21-jarige leeftijd terecht bij de Paula stichting, een tehuis voor ongehuwde moeders. Ze wist zeker dat ze haar baby wilde houden en heeft dit in meerdere gesprekken aangegeven. Als één van de weinige hoefde ze niet geblinddoekt te bevallen, maar toch werd haar zoon direct na de bevalling van haar afgenomen. Na een paar dagen mocht ze haar zoon een keer zien, daarna moest ze het tehuis van de Paula stichting verlaten. Trudy moest haar zoon achterlaten.

Dossierhouder Bureau Clara Wichmann Linde Bryk:

“Decennia lang is vrouwen leed aangedaan doordat zij gedwongen afstand hebben moeten nemen van hun kind(eren). Tot op de dag van vandaag gaan deze vrouwen hieronder gebukt. Met deze zaak kaarten wij dit onrecht aan en vragen de Staat het leed van deze vrouwen te erkennen, excuses te maken en deze vrouwen tegemoet te komen in de door hun geleden schade.”

Trudy heeft meerdere malen aangegeven dat ze haar kind nooit wilde afstaan. Daarnaast schreef de wet toen al voor dat moeders en kinderen in principe niet gescheiden mogen worden. Een controversiële studie van twee psychiaters Han Heijmans en Kees Trimbos deed de werkwijze van de tehuizen voor ongehuwde moeders keren: scheiding had de voorkeur boven een kind laten opgroeien bij een alleenstaande moeder. De kinderbescherming, als onderdeel van de staat, heeft daaraan meegewerkt in plaats van deze vrouwen te beschermen.

Trudy Scheele-Gertsen:

“Door het aansprakelijk stellen van de Staat, de Staat was nauw betrokken bij de uitvoering van een discriminerend beleid erop gericht om ongehuwde moeders van hun kinderen te scheiden, probeer ik en met mij nog andere vrouwen die ooit gedwongen afstand hebben gedaan van hun kind, de mogelijkheid te bieden de last van schuld en spijt van zich af te schudden door nu de ware oorzaak van de traumatische scheiding bij de werkelijke schuldige neer te leggen en zo een stap verder kunnen zetten om trauma van verlies te verwerken.”

Rechtszaak
Trudy is helaas niet alleen. Tussen 1956 (het moment dat de adoptiewet werd ingevoerd) en 1984 (het moment dat abortus gelegaliseerd werd) stonden duizenden vrouwen gedwongen hun kind af omdat zij ongehuwd zwanger waren geraakt. Alles rammelt in deze zaak, de adoptiewet heeft ongekend veel levens verwoest en verschrikkelijk leed veroorzaakt.

Advocaat Lisa-Marie Komp:

“De wet verplichtte de Staat om de band tussen moeder en kind te beschermen. Zo nodig moest de Staat ook maatregelen nemen om moeders te ondersteunen, zodat zij hun kind zouden kunnen verzorgen. Het tegendeel is echter gebeurd. Bovendien was ook discriminatie verboden. Toch werden vrouwen gediscrimineerd omdat zij ongehuwd zwanger waren geworden.”

Juridische procedures duren lang en zijn kostbaar. We hebben jouw/uw steun nodig om deze zaak te financieren. Help de afstandsmoeders en doneer nu!

Will van Sebille, Stichting De Nederlandse Afstandsmoeder:

‘Als Stichting ondersteunen wij deze rechtszaak omdat heel veel ongehuwde zwangere meisjes en vrouwen hun kind kwijt zijn geraakt, doordat het systeem totaal gericht was op kinderen vrij maken voor adoptie. Dat de moeders daardoor getraumatiseerd en levenslang zwaar beschadigd raakten, werd opzij geschoven. Dit onrecht moet eindelijk eens erkend en berecht worden.’

Deel dit artikel: